Džoel Harison Noks je mršavi dečkić na početku svog životnog puta. Nakon smrti samohrane majke živeo je sa tetkom Elen i njenom decom okružen, ako i ne baš porodičnom ljubavlju, onda makar prijatnim okruženjem i krovom nad glavom. Jednog dana Džoelu u pismu stiže poziv od njegovog oca, koga do tada nikada nije video, da se pridruži njemu i njegovoj drugoj supruzi u porodičnoj kući Skaliz Landing negde na obodima Nun Sitija. I tako se trinaestogodišnji Džoel iz Nju Orleansa našao u „hrišćanskom pojasu“ američkog Juga. Tu ga zatiče i početak romana Drugi glasovi, druge odaje Trumana Kapotea koji je na srpskom jeziku u prevodu Staše Mijić i Periše Perišića objavila izdavačka kuća IPC Media.
Nun Siti je jedan od onih malih i bednih gradića, više mrtvih nego živih, gde su mortalitet i emigracija mnogo veći od nataliteta. U porodičnoj kući Džoel upoznaje svoju maćehu Ejmi, njenog gej rođaka Randolfa, tamnoputu služavku Misuri i njenog dedu, stogodišnjeg Isusa Groznicu. Tu su i dve sestre bliznakinje iz komšiluka – muškobanjasta Idabel i konzervativnija Florabel – ne zna se čije su bubice u glavi čudnije. Ono što je još čudnije Džoela niko ne želi da upozna sa njegovim ocem. Još je neobičnije što je Džoel jednom prilikom, šetajući se oko kuće, na jednom prozoru primetio žensku priliku, tena belog kao kreč i sede kose, damu za čiju pojavu rođaci tvrde da je posledica umora. Čudno je i obližnja Davljenička bara sa sopstvenim mitom o leševima pokojnika koji izranjaju i dave žive, kao i napušteni hotel Klaud koji se nalazi u blizini bare.
Dok čeka da konačno upozna svog oca, Džoel živi na imanju i kroz odnose sa rođacima, sluškinjom i bliznakinjama polako pokušava da otkrije samoga sebe i tajnu koju krije ova kuća. Kuća, koja se, zajedno sa njenom stanovnicima, polako urušava i tone u močvarno zemljište.
Drugi glasovi, druge odaje su debitantski roman mladog Trumana Kapotea i predstavljaju tipičan roman o odrastanju smeštenom u gotički jug Amerike. Ovaj roman bi najbolje mogli opisati kao mesto susreta romana Kako ubiti pticu rugalicu, Sto godina samoće i filma Snovi u Arizoni (Arizona Dream). Objavljen je 1948. godine i odmah nakon čega se našao na listi najprodavanijih knjiga Njujork Tajmsa gde se zadržao čak devet nedelja.
Ovaj roman obrađuje, pre svega, temu potrage za ocem, zatim otuđenja, potrage za sobom i sazrevanjem. U pitanju je autobiografska priča o Džoelovom putovanju od nesigurnog dečaka, kakvog ga zatičemo na početku romana, do samosvesnog i sigurnog mladića koji, nakon što je prošao kroz pakao odbačenosti, usamljenosti i čežnje za ljubavlju, u potpunosti prihvata svoju homoseksualnost. Jedan urednik je roman Drugi glasovi, druge odaje i opisao kao „gej Haklberi Fin“.
U pitanju je zaista veoma zanimljiva, odlično napisana i, uprkos vremenskoj distanci od nastanka, i dalje lako čitljiva knjiga koja će vas zainteresovati i za ostala Kapoteova dela.
Piše: Milan Aranđelović
