U utorak, 16. maja sa početkom u 19 časova u Narodnoj biblioteci Srbije, u okviru Festivala portugalske književnosti, biće održan razgovor o knjizi Živa voda Klaris Lispektor koju je na srpskom jeziku objavila izdavačka kuća Konstrast.
O ovoj knjizi govoriće urednik izdanja romana Klaris Lispektor u Kontrast izdavaštvu, Ivan Isailović zajedno sa prevoditeljkama Anom Kuzmanović Jovanović i Silvijom Monros Stojaković,
Živa voda Klaris Lispektor je formalno zamućena i filozofski duboka meditacija o prirodi života i vremena, odlučni skok u fluidnost individualnog iskustva i kaleidoskopsko sagledavanje mentalnih i emotivnih stanja ućutkivane i tihe slikarke, koja živi svoj život sa onoliko dostojanstva koliko je mogla da prikupi. Iz mučeništva neprikladne senzualnosti, pratimo njene refleksije o previše prisutnim garderoberima, o elastičnom ustajanju iz kreveta, o kristalisanoj praznini ogledala, o freskom slikarstvu u adađu, o molitvi kao električnom dodiru sa samim sobom, o jedenju sopstvene placente i umiranju od zdravlja umesto od bolesti. Roman je objavljen 1973. godine, a sada je prvi put preveden i objavljen na srpski jezik u Kontrastovom izdanju.
Klaris Lispektor (1920‒1977) je brazilska novinarka i spisateljica čija je proza proširila književni registar portugalskog jezika i utvrdila temelje moderne brazilske književnosti. Rođena je u Ukrajini koju je, usled ratnih prilika, još kao mala bila prinuđena da napusti sa porodicom. U Brazilu je završila najcenjeniju gimnaziju u zemlji (Ginásio Pernambucano), i upisala Pravni fakultet u Riju 1937. godine. Kada je imala svega 23 godine, objavila je svoj prvi roman, “Blizu divljeg srca”, koji je zbog upotrebe unutrašnjeg monologa, filozofskog pristupa i specifičnog stila bio smatran revolucionarnim u Brazilu. Roman je osvojio nagradu Graça Aranha za najbolji debitanski roman. Uprkos tome što je još kao mlada stekla književno priznanje, a iza sebe ostavila opsežnu korespondenciju, vrlo malo toga se zna o njenom privatnom životu. Radila je kao novinarka i živela jedno vreme prateći diplomatsku karijeru svoga muža u Evropi i Americi. Uz debitanski roman neka od njenih najznačajnija dela su romani: “Jabuka u tami” (1961), “Pasija po G.H.” (1964), “Učenje ili Knjiga užitaka” (1969), “Živa voda” (1973), “Čas zvezde” (1977) i “Dah života” (1978); zbirke pripovedaka: “Porodične veze” (1960), “Legija stranaca” (1964), “Sreća iz potaje” (1971), “Lepotica i zver” (1979).
“Moglo bi se reći da njeno pisanje ne sadrži samo odlike ženskog pisma, mada ga uzdiže do uzora. Pisanje Klaris Lispektor je sjaj što ga za sobom ostavljaju zvezde repatice. Kao zvezda repatica bio je, u stvari, život Klaris Lispektor” – Silvija Monros Stojaković, prevoditeljka
